Eksildi Mi Kafamda Tahta

Allah’ım nasıl bir sabah bu? Herkes mutlulukla uyanırken ben yine tepemdeki koşuşturmalarla gözlerimi açıyorum. Of, oof, ooof, oooof Allah’ım ooooof!  Bu da yetmezmiş gibi sokaktan gelen ses, aman Allah’ım! “Demirci geldi, hurdacı geldi. Demirci geldi, kitapçı geldi.” Ey Allah’ım, ey! Canım memleketim, kömürlü kekim, bizim buralarda kitaplar hurda yerine mi geçiyor?

Sabah sabah bir ah demediğim kaldı o da gelsin. Ah, ahh! Üst kat komşu ablam, senin torunlar emeklemeden sonra direkt koşmaya başlamış galiba. Torunlara yürüme eğitimi mi aldırsanız? Önce emeklenir, sonra düşe kalka yürümeye başlanır, yürünür sonrasında da gerekli görüldüğü zaman koşulur. Acaba sizin evde ne oluyor da bu torunlar sürekli bağırarak koşuyor? Saat kaç acaba? Hımm, benim sabah dememe bakmayın. Saat, öğlen olmak için merdivenleri çifter çifter çıkıyor. Tabii okuduğun kitaptan bir sayfa daha diye diye horozlar ötmeden az önce yatarsan sabah mı öğlen mi bilemezsin.

Ha sabah ha öğlen… Eee, hâl böyle olunca bana düşeni de yerine getirmek lazım. Bilgisayarı hoparlöre takma zamanı ve tam ses müzik… Zaten yan komşu ablacığım “Birkaç gündür müzik sesi gelmiyor, evde yok muydun?” demişti. Bu sefer namaz kılarken seni ağlatmayacak bir şarkı ile açılışı yapalım ama namaza ne denk gelir belli olmaz. Üst-alt, sağ-sol tüm apartman ablalarıma, Mabel Matiz ve Düldül.

Yan komşu ablacığımı ağlatmayalım derken Mabel “eksildi kafamda tahta” dedikçe “bu kız kafayı mı yedi” acaba diye düşünmesin. Yemiş de olabilirim. Çünkü bir zil eksikti. Daha yüzümü bile yıkayamadım. Kimler gelmiş, kimler… Yemek siparişi getiren kurye kardeş kaskını başından çıkarsaydın da uzaylı gibi karşıma dikilmeseydin. “Ahmet Bey”. Ahmet Bey’e benzer bir tarafım da yok ama. Galiba Ahmet Bey’in siparişi, demek istedi. Yok kardeşim, yok. Bu evde Ahmet Bey değil erkek sinek bile yok.

Eee, hazır kapına gelmiş yemeği de yolladın be kızım! Şimdi iki saat ne yesem, diye düşüneceksin. Önce lavaboya geçiş yapayım sonra düşünürüm. Direkt duşa. Ben duştayken abartman ablalarım kâh coşsun kâh ağlasın.