İnsanı biyolojik olarak ayakta tutan nasıl iskelet sistemi ise ruhsal olarak ayakta tutan en güzel duygudur " Umut".

Her gecenin sabaha dönüşü nasıl oluyorsa, umut var olduğu sürece, zor günler de geçecek elbet, umudunu yitirenlerin öncelikle kendi özlerine bakmaları sonrasında da doğa ile bütünleşip varoluşun ahengini yakalamaları yeterlidir.

Bunun içinse bakmak ile görmek arasındaki farkın bilincinde olmak, sadece duyusal bir yaklaşımla anlamaya çalışmaktan öte, ahengi hissederek bütünleşmek gerekir. İşte o zaman umudun her yerde filizlenebildiğine tanık oluruz.

Umut etmekle başlar her şey, filizlenen umutları yeşerterek hayata olumlu bakabilen insanlar, dünyayı güzel kılacak olanlardır. Yaşanılası bir dünya için umutluyum, umutluyuz...