İstanbul

İstanbul seninle aşka geldim,

Seninle nefrete düştüm;

Seni seviyorum, seni özledim,

Ama sen değiştin, dönüştün.

Gözleri her zaman açık bir şehirsin,

Gördüklerin için suskun, sessizsin;

Bazen coşkulu, bazen kederli,

Ama hep güçlü, hiç yıkılmazsın.

Kalabalıklar içinde kayboldum,

Ruhsuz, soğuk, yıkılmış binalar arasında,

Yalnız ve kaygılı kaldım.

Senin takıntılı, canlı sokakların acımasızlığına,

Ve kalabalıklarının güçsüzlüğüne

Karşı çaresizim, savunmasızım,

Seni sevmenin verdiği acıya dayanamam.

Seninle nefrete düştüm İstanbul,

Seninle aşka geldim,

Bir yanım hala sana aşıkken,

Diğer yarım nefrete eziliyor...