Sesler

Sesler vardır

Kimi musiki, kimi kakofoni

Bazısı huzur verir, bazısı sinir bozar

Bazen uyutan, bazen uykudan uyandıran

Kuş sesleri gibi şen, özgür, cıvıl cıvıl

Korna sesleri gibi öfkeli, kaba

Bir uçak geçer, sesi seni uzak ülkelere çağırır

Bir ambulans geçer, tüylerin ürperir

Bir itfaiye acı acı bir yangını haber verir

Sessizce geçer ebedi hayatın araçları

Bir bebek ağlar, hayata merhaba der

Bir evlat ağlar, babaya veda eder

Düğün alayı, asker uğurlaması bangır bangır inletir sokakları

Hele de şampiyon olmuşsa takımı, kim tutar taraftarları

Havai fişekler atılır, kutlama yapılır

Bombalar atılır, şehirler yıkılır

Bir şarkı seni alır çok eskilere götürür

Bir şarkı sana sessizce gözyaşı döktürür

Sokak satıcıları ne diyor diye kulak kesiliriz

Kış geceleri bozacının sesini özler, geçmişi yâd ederiz

Yağmurun sesi, toprağın kokusuna karışır

Şimşekler gökyüzünü deler, yıldırımlar odamı aydınlatır

Korkma kızım, diyen annemin sesi bana huzur verir

Sobada yanan odunların çıtırtısı mutluluk değil de nedir?

Kulakları yırtan sesiyle motosikletler

Acı bir fren sesi bir felaketi mi haber verir?

Öfkenin, nefretin sesi çok korkunçtur

Bazen selam verir bir korna sesi, bazen küfür eder

Bazen ikaz eder, bazen tehdit eder

Kapılar çalınır, kapılar çarpılır

Acı acı çalan zil sesi nasıl da farklıdır

Seslerin de duyguları mı vardır?

Yoksa duygular mı sesleri farklılaştırır?