Çirkin Şehir Maymunları

Çirkin, şehir maymunları

Oynarlar ağacın en güzel meyveleriyle.

İğreti dallarda emanet kuş sesleri...

Serseri rüzgâr yaprak aralarında...

Şehir maymunları kirletir dalları.

Ağır kokusu siner nefesinden,

Körpe dallar üzerine.

Şubat soğuğu temizler mi bu kiri?

Hangi zihinden silinir ki

İhanetin izleri?

Şehir maymunları,

Çirkin suratlı şeyler;

Geceleri öldürür bizleri.

Şehrin karları siyaha boyanır.

İğreti nefesler iğreti heveslere dolanır.

Kahpeleşince vicdan,

Biter en bitmeyen olan.

Gönle düşünce büyük hicran

Bıçağın ucunda sızlar kalp.

Görmese, duymasa da anlar...

Bilir misin bir kalbin nasıl ağladığını,

Niçin gözyaşı döktüğünü?

Bugünün yarına ihanet...

Gökte melekler, yerde karıncalar;

Dağlar ve taşlar,

Kanar en kanamaz yaralar.

Şehir maymunları,

Çirkin suratlı yaratıklar;

Çürümüş ağaç dallarında

Şehri değil, tertemiz duyguyu kirletirler.

Ve çoktan kirlenmiştir aslında,

O şiir kokan yanaklar.

Acıyla biter,

En bitmez denilenler.

Sızısı kalır, yarası kalır

Yaşanmamışlığın hatırası kalır.

Şehir maymunları

Geceleri öldürür bizleri.

Yaşanmamış olanı öldürür

Umudu, geçmişi söndürür.

Şehir maymunlarının elleri,

Zulmet kusar kirli gözleri...