Birtakım Eylüller

Sevgilim,

Bunlar bildiğin sonbaharlar değil.

Bunlar ki çok hayat önce

Huzurdan mahrum edilmiş ruhların

Bulutlu gökyüzlerine asılmış

Gürültücü hezeyanlarıdır.

 

Bu yağmurlar, sevgilim,

Aslında şimdi yağmıyorlar.

Sana desem ki onlar,

Çok yıllar önce pencereme düşen ve

Her bir damlasını bildiğim eski zamanlarındır,

İnanır mısın?

Her biri, tek tek,

Bana aşinadır, sana isyankâr.

 

Eski zaman aşığı ve

Yüreği umutlar mezarlığı.

Şimdi sen bana Eylül’den sorsan,

Şiire hasret,

Bildiğin gibi.

O halde şaire düşen,

Bir kalem, biraz mürekkep,

Biraz da bulutlu gökyüzü.