İstanbul'u Sensiz Yaşıyorum
Bu gece İstanbul’u geziyor gözlerim,
Sensizliğinle paramparça olan masamda oturuyorum.
Kadehim, sakin ve sessiz; kurşuna dizilen
Bir insanın soğukluğuyla duruyordu.
Ve içimde İstanbul’u yaşıyordu.
Sen yoktun yanımda,
Bütün ağırlığınla kadehimde duruyordun.
İstanbul’u yaşıyorum bu gece.
Suskunum…
Seni sanki bu nem kokan meyhane köşelerinde
Duyar gibi oluyorum.
Sesin, binlerce kilometre öteden gelen
Ilık bir rüzgarın sesi gibi
Kulaklarımı okşuyordu.
Ve sen bütün ağırlığınla kadehimde duruyordun.
Bu gece İstanbul’u sensiz yaşıyorum.
Ne kadar zor…
Rutubetli camlardan dışarıyı seyrediyorum.
Mum ışığında parıldayan nefesler arasında
Dışarıda bir aydınlık var.
İçerisi dumanlar içinde
Ham bir demir gibi burkuluyor ansızın benliğim
Masamda, kadehimdeki ağırlığınla
Zincire vurulmuş gibi duruyorum, hareketsiz
Ve bu gece İstanbul’da sensiz yaşıyorum.
Ne kadar zor…
Bütün İstanbul seni çağırıyor,
Bütün yıldızlar,
Bütün varlıklar,
Ve güneş seni görmem için yeniden doğuyor.
Bu gece, her şeyimle yalnızım.
Donuk bir ceset gibiyim, öyle soğuk.
Meyhanelerin bu anason kokan nefesleri arasında
Seni, tertemiz bir güneş gibi düşünüyorum.
Ve bu gece İstanbul’da sensiz yaşıyorum.
Ne kadar zor…
Bu donuk varlığımı seyreden yabancı bakışlar
Çaresizliğimi seyre dalmışlar.
Yudum yudum içiyorlardı kadehlerindekileri
Belki onlar da bir ağırlık taşıyorlardı kadehlerinde
Bu gece İstanbul’da
Seni, gözlerindeki bakışlarını
Sıcaklığınla tüm güzelliğini
İstanbul’u bir kenara bırakarak düşünüyorum.
Masamda benimle beraber duran
Yalnız bir resim ve içimi alevlendiren ateşin dışında
Bir şey duyamıyorum.
Her yer kapkaranlık sanki
Güneş sönmüş, mumlar yanıyor her köşesinde
İstanbul’un
Sensiz, bu gece İstanbul’u yazıyorum.
Ne kadar zor…
Bu gece İstanbul’da
Anason kokulu nefesler arasında
Bu sigara dumanları içinde
Yok olan bir cisim gibi kendimi hissediyorum.
Kollarım, bacaklarım hareketsiz
Gözlerim hiçbir şeyi göremiyor sanki
Kulaklarım sadece ılık bir rüzgarın dokunuşu gibi
Sesini duyabiliyor.
Ve bu gece İstanbul’da sensiz yaşıyorum
Ne kadar zor…
Bütün gece meyhaneler benimdi.
Sen yoktun yanımda,
Seni kadehlerimde aradım.
Masamda bütün her şey benim sarhoşumdu.
Bu gece İstanbul’da
Ve sen yoktun yanımda.
Soluk bir yüz gibi her yer matemdeydi sanki
İçtiğim her kadeh kahrediyordu kendisini
Bardaklar çatlıyor,
Masalar sallanıyordu .
Öyle bir heyecan, anlamsız bir serüven
Anlamsız bir hayat
Yaprakları dökülen bir ağaç gibi
Yapayalnızım!
Sen yoktun yanımda
Bakışlarım süslemiyordu meyhaneleri
Suçluydum sanki
Utanç duyuyordum her şeyden
Büyük bir meyhane gibi karşımda duruyor İstanbul
Yığılıyor üst üste acılarım
Kahrediyorum kendimi
Sen yoktun yanımda
Bu gece İstanbul’da fısıltılar duyuluyor.
Acılar kanat geriyor sanki
Titrek dudaklar söylemek istiyor bir şeyleri
Ne kadar zor bir kelime “sensizlik”
Duyunca ürperiyorum
Ve bu gece İstanbul ile birlikte
Sensizliğe sarhoş oluyorum…