Mevsimler
Aylardan mart günlerden zorunlu tatil.
Kar bastırdı bütün heybeti ile dışarıda,
Şimdi ben nasıl anlatırım çocuklara,
Bahar mevsimi başladı bu ayın başında!
Kim inanır şahit olduklarının olmadığına?
Sahi kim belirlemiş bu sayıları!
Yumak gibi zamanı kim ayırmış bıçakla keser
gibi,
Sadece bununla mı kalmışlar?
İyi kötü güzel çirkini de iyice belirtmişler çizgilerle…
Ortaları da var demişler dillerinin ucuyla,
Zıtlıklar hep eş anlamlılardan daha önemli olmuş onların hayatında.
Toparlamak lazım dağılan bu aklı şimdi
Çocuklar hadi baştan yapalım mevsimlerin resmini.
Ayların isimlerini çıkarın mevsimlerin içinden,
Renkleri geçiriverin birbirlerinin üzerinden.
Asalım sonra sınıftaki yerine tablomuzu
Geçelim karşısına verelim en güzel pozumuzu.
Unutmadan söyleyeyim bilmenizi isterim!
Bizler de mevsimlere çok benzeriz aslında,
Sonbaharda yapraklarını döken ağaçlar gibi göz yaşlarımız akar hüzünlü anlarda.
Sonra yas tutarız kış gibi sessizce soğuk ve bazen uzun.
Bahar da uçan kelebekler gibi mutlu olunca yüreğimiz de kanat çırpar.
Yaz gelince rüzgârın ve sıcaklığın başakları büyüttüğü gibi,
Hüzün, yas, neşe de bir araya gelir büyütür bizi.
Sonra biz de meyve veririz yazın cömert ağaçları gibi…
Tecrübe bunlardan sadece biri,
Akıllılar hevesle toplar nasiplenir.
Teşekkür ederek doldururlar sepetlerini.
Bazıları ise kaçırır bu nimetleri,
Bazen kibirlerinden çoğu zaman da tembelliklerinden.