Sesler
Sesler vardır
Kimi musiki, kimi kakofoni
Bazısı huzur verir, bazısı sinir bozar
Bazen uyutan, bazen uykudan uyandıran
Kuş sesleri gibi şen, özgür, cıvıl cıvıl
Korna sesleri gibi öfkeli, kaba
Bir uçak geçer, sesi seni uzak ülkelere çağırır
Bir ambulans geçer, tüylerin ürperir
Bir itfaiye acı acı bir yangını haber verir
Sessizce geçer ebedi hayatın araçları
Bir bebek ağlar, hayata merhaba der
Bir evlat ağlar, babaya veda eder
Düğün alayı, asker uğurlaması bangır bangır inletir sokakları
Hele de şampiyon olmuşsa takımı, kim tutar taraftarları
Havai fişekler atılır, kutlama yapılır
Bombalar atılır, şehirler yıkılır
Bir şarkı seni alır çok eskilere götürür
Bir şarkı sana sessizce gözyaşı döktürür
Sokak satıcıları ne diyor diye kulak kesiliriz
Kış geceleri bozacının sesini özler, geçmişi yâd ederiz
Yağmurun sesi, toprağın kokusuna karışır
Şimşekler gökyüzünü deler, yıldırımlar odamı aydınlatır
Korkma kızım, diyen annemin sesi bana huzur verir
Sobada yanan odunların çıtırtısı mutluluk değil de nedir?
Kulakları yırtan sesiyle motosikletler
Acı bir fren sesi bir felaketi mi haber verir?
Öfkenin, nefretin sesi çok korkunçtur
Bazen selam verir bir korna sesi, bazen küfür eder
Bazen ikaz eder, bazen tehdit eder
Kapılar çalınır, kapılar çarpılır
Acı acı çalan zil sesi nasıl da farklıdır
Seslerin de duyguları mı vardır?
Yoksa duygular mı sesleri farklılaştırır?