ne yana baksam sen oluyor her şey çeviriyorum yüzümü bulutlara muzurca gülümsüyorsun yağmur sonrası çıkan güneşin tebessümüyle gökkuşağını açtırıyorsun yüreğimin kör labirentlerinde selam verirken buluyorum kendimi en gıcık olduğum insanlara inanamıyorum ''bu ben miyim '' diye tüm yüzümü kaplıyor dudaklarımdaki tebessüm çıkarıp atıyorum gözlüklerimi görsün herkes diye gözbebeklerimdeki elmas parlaklığını ne yana dönsem sen oluyor her şey günebakan çiçekleri gibi güneşim oluyorsun senli düşünceler kaplarken tüm benliğimi hissediyorum yakınlarda olduğunu duyabilecek kadar dokunabilecek kadar senli yarınların arifesinde duy sesimi sesim ol dokunuşlarım ol yeter ki evren tüm boşlukları doldururmuş gel de doldur içimdeki kara deliği içtenliğinle sıcaklığınla merhametinle sevginle