Gördüğüme Sevindim

Her sabah sana uyanırım ben,

İlk gün ışığıyla girersin odama

Hani yırtar ya karanlığı güneş,

İşte tam öyle.

Atarım kendimi sokağa

Sabahın taze kokusunda

Solurum seni ve usanmam koklamaktan tenini

Sonra; apansız bir köşe başında çıkar,

Gülüşün karşıma.

İşte tam orada, simitçi çocuğun tablasında.

Hayata renklerle asılan boyacıdadır ellerin.

Ellerin beni hayata bağlayan

Bir bakarım deniz olmuş gözlerin

Oturur kıyısına işi gücü unutur seyre dalarım.

Yüzümü okşar da geçer rüzgâr,

Saçlarının arasından süzülür de ruhumdan geçer.

Ve ben olmasan bile

Bir günü daha seninle bitirmenin tarifsiz neşesi ile

Dönerim evime,

Yarın görüşmek ümidiyle…