Vuslat

Dün yine seni düşündüm sevgilim,

Bahçemde açan akşam sefaları,

Salona vuran güneşin sıcaklığı,

Kuşların şen cıvıltıları,

Bana seni hatırlattı sevgilim.

 

Yokluğunun üzerinden tam,

Dokuz yıl dokuz ay dokuz gün geçti.

Ama dün gibi hissediyorum gidişini.

 

Hani sen bana kıyamazdın,

Saçlarımı okşar,

Bana kocaman sarılırdın ya.

Şimdi herkes kıyar oldu,

Ne saçımı okşayan kaldı,

Ne de sarılan.

 

Ne yaptığımın farkında olmadan,

Yaşıyor muyum pek bilmiyorum.

Nefes alıyorum ara sıra,

Zaman yavaş yavaş akıyor.

 

Zaten bahçemdeki çiçekler de kurudu ,

Güneş ısıtmıyor salonu,

Kuşlar bile uğramıyor artık.

Sadece sana kavuşmayı bekleyen,

Yaşayan bir ölüyüm.

 

Biraz daha bekle sevgilim,

Yeniden çiçekler açacak,

Güneş ısıtacak,

Kuşlar cıvıldayacak.

Ben vuslata erince…