Varılmayan/a Doğru

Sonsuzluk başucuma keskin nakkaş ellerle darbedilmiş iken

Bir su gibi akan şu zamanda

Harabati Tekkesi’nin yollarında

Mezarımı bulmuş iken kim bilir

Belki de yatmak gerek

Huzur veren şu diyarlarda

İnsana bahşedilen şu mekânda

Yollar kapalı diye sakın üzülme Adem ve Havva’nın çocuğu

Hızır yetişecektir imdadına        

Suyun aktığı bu demde ufuklar kararır iken

Dut ağacı meyvesine uzanır

Beklenenden gelir ses

Diyarlardan diyarlara akılır

Ey Tanrı, sana şükür ki dehşetle eğilinen o çeşmeden huzurla kalkılır!