Vicdan Mahkemesi

Günün geride bıraktığı anılar

Sessizliğe gömülür gecenin karanlığında

Herkes kendi heybesinin koynunda uyurken

Bir çift göz sabahlar vicdan mahkemesinde

Tüm şehir uyanır

Karanlık aydınlığa ulaştığında

Ayak sesleri duyulur

Güneşin yüzüne vurduğu sokaklarda

Herkesin umudunu taşıdığı kaldırımlar

Yeniden çiçek açar her bir adımda

Yaşama bağlayan bir neden bulan

Sırtlanıp dünü yeni bir yola koyulur

Zamanı olana

Şükredecek bir neden sunar Yaradan

Huzuru kucaklar

Galip gelince gecede vicdan

İnsan olur yine mahluklar