Eğreti

Karşımdaki duvarda dikiliyordu,

Var olmayanın niyetine yazılmış

Sahibine hiç ulaşmayacak bir şiir.

 

İşte orada bak eğri bir rafın üzerinde;

Unutulmuş, tamire bile değmez,

Geçmişi kınalı tüm adamlar,

Ne çok istemişlerdi düzeltmeyi oysa.

Karşılığında hemen inanırdım ben de,

Böyle kolay anlaşıldığıma.

 

Gülümsüyorum acemi beklentime,

Aynı yaralar birbirini tamamlar sandım diye.

Hatırladığım, üşütmeye yetmeyen gecelerin biriydi,

Bıraktığımda inancımı alelade bir bankta.

Şimdiyse bambaşka dilden çevrilmiş cümlelerin kurşun ağırlığını gönderiyorum sana,

Korkusuz değsin elin düzelteceksen

Ya da bırak eğri kalsın o da.

Şiir kayıp, raf eğri, bank bomboş,

Cümleler öksüz…

Yine de

Yetiyor alev mavisi ufuktaki aydınlık,

Hayata sarılmama.