Dingin

Burası benim güvenli bölgem. Birleşmeden sonra zindanlarda kalmak artık pek işlevsel değildi. Hepimiz için daha güvenli bir yer gerekiyordu. O yüzden burayı inşa ettim. Tabii biraz da yardım aldım.

Burada kimse bize zarar veremez. İstemediğim kimsenin girmesine izin vermem. Artık “O” bile giremez. Zindanlardayken gelebiliyordu. Ama buraya asla. Eski çelimsiz Debby gitti. Yerine kalbinin pompaladığı her kanı kaslarında hisseden Ginny geldi.

Buraya genelde sadece küçükler gelir. Kapım onlara her zaman açıktır. Örneğin şu anda Sally’nin salıncakta sallandığını görebilirsiniz. Evet bakın, işte orada. Kızıl saçlarının arasından güneşin ışıltıları nasıl da parlıyor. Nasıl da huzurla rüzgarın esintisine kapılıp salınıyor.

O salıncağı oraya koymamı da Tully istemişti. Salıncağı kendi anısından çıkarıp bana verdi. Ben de onu buraya getirdim. Onu yerleştirmem için Melly’nin verdiği ağaç anısının, tohumdan yetişmesini biraz beklemem gerekti. Elbette ki neden ağacın kendisini değil de tohumunu verebildiğinden Melly’nin Tully’den daha küçük olduğunu anlamışsınızdır.

Bu arada buranın adını Dingin koydum. Çünkü burada hissettiğim en yoğun duygu bu. Uzun zamandır korkuyla bakan gözlerin ve gülümseyemeyen dudakların, burada tekrardan çiçek açtığını görmekten büyük bir huzur duyuyorum.

Hepsini burada büyüteceğim. Dingin’de. “Onlar”dan çok uzakta. İlgi, sevgi, şefkat ve empati ile. Kendimi daha önce hiç bu kadar güçlü hissetmemiştim. Benim sistemdeki yeni görevim bu. Ben küçüklerin koruyucusuyum.