Çıkılmaz

Günler boğucu,

Ayaklar geriye dönük ve küskün,

Nefes tüketilmeye mahkum.

Kayıp…

Bir beden buluyor varlığını,

Ruh kayıp.

Sükun diyor toprak,

Biraz çiçek, biraz su,

Açmaya cesareti olmayana.

Pişman…

Bir beden benliğinin gururunda,

Ruh pişman.

Dönüp duruyor martılar gökyüzünde,

Simitler denizde batarken,

İnsan çığlıklarına karışıyor sesler.

Bekliyor…

Bir beden umutla ilerliyor yolunda,

Ruh bekliyor.

Acı yansıyor yıldızların ışığıyla,

Gece ayaz,

Yapraklar paramparça.

Ölüyor…

Bir beden açıyor gözlerini dünyaya,

Ruh ölüyor.