Sevgi

Sevgi adam yerinde duramıyordu. Akrabaların manidar bakışları altında bir ileri bir geri, bir sağa bir sola yürüyordu. Nerede mi? Doğumhane kapısının önünde.

Sevgi kadın da o kapının içindeydi. Çok acı çekiyordu, çok sancılıydı. Nihayet öyle bir an geldi ki tüm acılar geride kalmakla kalmadı, uçup gitti.

Odaya geçtiler. Hemşire, sevgi kadına bebeği verdi. Pespembe bir kız çocuğu… Sağlıklı görünüyordu.

Minik yüzüne merhametle baktılar. Adını ‘’Sevgi’’ koydular. Aralarındaki sevgi hiç bitmeyecek.