O Diyar

… ki mutlaka denizli

Balıkları oynaşır cilveli cilveli

Bulutları pamuk, insanı gibi

Bir kuş uçumudur her yeri

Çölleri bile yeşille bezeli

 

Aç susuz yoksul

Yersiz yurtsuz, evsiz barksız

Hele ki anasız babasız, sütsüz aşsız

Uyuya kalmaz bebeleri

Narin çocukları baş tacı

 

Kurarlar dünyalarını en güzel oyunlarıyla

Çocuk işçilik nedir bilmezler O Diyar’da,

O Diyar’da büyür,

İnsan olurlar güzel mi güzel

Dünyayı yeni baştan kuracaklar

 

Şiddetlidir şiddetsizlik

Al sana, al sana, hep mahsustan

Papatya, gül saçar namlulardan

Gazze değil Hazze ‘dir adı

Sona ermiştir buram buram erillikler

 

Duyamazsınız öyle yerli yersiz

Yok …, yok anasını satayımlar

Doğası icabı kıymetlidir dişillik eserekli olsa da

Efendisi zannetmez kendini dünyanın ahmakça

Barışıktır doğasıyla

 

Ne gerek var O Diyar varken yeni diyarlar aramaya?

Taa ki beş bin ışık yılı uzakta

Tüketilecek malzeme mi ki dünya?

Çekirge mi ki insan?

Tüketip tükenircesine kaçan

 

Halbuki bilir

Ölümlüdür

Onuruyla yaşamalı, onuruyla ölmeli

Sevgi solumalı her nefesinde insan

O Belde’ye, Ahmet Haşim’e selamlar