Mavi Bahçe

Dünyanın zifir gölgesinde

Küçücük avuçların kederi

Her gece yarısı ay ışığında

Kor olmuş yanıyor parlak gözleri

Küller savruluyor dört bir yöne

Zalim diyar körüklüyor

Uyuyor cümle cihan uykuda

Soluyor gününden güne teni

Bir gölge gibi peşlerinde

Yıllarca bitmeyen bir karanlık

kapkara bir kazan,

öyle acı akıyor ki zaman

Seyre daldı alem seyre daldı!

Gözler, kalpler yoruldu taştı

Çaresiz bitsin diye yalvardı

İnanç, ümit ve gözyaşları...

Son kalesi de olsa bırakmadı

Kundakta, yaşında ve de baharında

Kutsal melekeler diyarını

İsmini çağırdı gecelerce

 

Son lokması ürkek ve titreyen  ellerinde

Görülmemiş duyulmamış bir çığlık

Aydınlık sabahlar için dua eder yanlızlık

Seyre daldı alem seyre daldı!

Bu canavar cihet etrafa taştı

Gün be gün büyüyen bir mezarlığı

Dünyanın mavi bahçesine kazdı