Meydan Oku

Sadece durarak da meydan okunur. Sokakları arşınlamadan, telli dikenler aşmadan, ateşimi yakmış etrafımda ısınan sokak sarhoşlarını delip geçmeden de; koca koca paragraflara bir hazineyi, bir ganimeti, zaman zaman pul olan bir meteliği sadece bir şehrin olan bir çiçeği, soyut becerisizliği sığdırmadan da varabilirim belki sana. Görünür olmadan da var olabilirim, koşmadan da yorulabilirim

Artık biraz durmayı umuyorum evet, umabilmeyi beceriyorum şimdilik. Dertop edilen sıkıştırılmış dosyalar gibi hıçkırıklara boğuluyorum tez canım kederin de olup bitmesini istiyor işte bir an önce... Zamanın insafına güvenmiyorum artık. Yine de ben biraz durmayı umuyorum, susmayı bir de. Konuşmanın, fazla konuşmanın hiçbir şeyi anlatmadığını, onarmadığını biliyorum.  Susmayı ve durmayı umuyorum. Zeminleri kirletmemeyi umuyorum harflerle… Çevik kuvvet olmayı umuyorum bu aptal, fazla fazla hassas kalbe. Yük olup gitmesin bedene, yok olup sızmasın zifire...