Niyet Ettim Meditasyona

Hevesli yazar son hikayesine yapılan yorumdan sonra yazma hevesini kaybetmişti. Ahlak her zaman satmaz. “Savaştan yeni çıktık. Çok komik konularla gel bana. Kısaaa ve kooomik” demişti bir çırpıda yayınevi sahibi, purosunun dumanının süzülerek uzaklaşmasını izlerken.

En son izlediğim bu film sahnesinden ilham almam iyi mi bilemem ama minibüs şoförü harbiden efsaneydi. O kendinden emin haller, tepeden bakışlar, koltuğuna rahatça yaslanan tavrı, bitirimdi aslında.

Neyse tekrar nefesime odaklandım ki karşıdan dengesiz bir hızla minibüs yaklaşıyordu. Aslında geçip gitmesini kayıtsızca izlemem gerekiyordu ama ben minibüse atladım. Bir suçluluk hissettim tekrar nefese odaklandım. Zihin bu, durur mu?  Minibüste alabora oldum ve tam şoförün yanındaki koltuğa yapıştım ama önce alnım hızlı hareketten sebep minibüsün   ön camına çarptı.

Sakin kalmaya gayretle önce derin nefes aldım ve sola doğru çevrildim. “Neden zemine sağlam basmadan hareket ettin? Kimse çarpmadı daha önce” deyiverdi.

Fakat bana öyle bir bakışı vardı ki sen adam olsaydın da dikkat etseydin, bu araca binmenin bir raconu var der gibiydi. Nefesime sarıldım ve derin bir soluk daha aldım, kuvvetlendim.

“Hiç mi çarpmadı?” diye sordum.

Başını gökyüzüne değdirecek gibi kaldırıp “Haaayır” dedi duygusuzca. Biraz irkildim, olamaz diye düşündüm. Duyguları olmayan bir insan ne kadar korkunç olabilir diye sorunca kendime. Korkudan dikkatimi biraz daha nefesime verdim.

Dış dünyadan tüm duyularımı çektim, korumaya aldım kalbimi.

“Peki bundan sonra?”

“Çarpmaz” dedi.

“Garanti…” dedim, tereddütsüz “evet” dedi.

Nefesim hızlandı beni fırlatıcak gibi. “Eyvah” dedim bu katı insanlardan daha çok var mıdır?  Duymayan, hissetmeyen, sağır ve vahşi.

Alnımda ciddi ağrı, kendinden emin bir şoför, ses çıkarmayan yolcular. 

Mat üzerindeyim, hiç ses yok nefesimden başka.

Ve dikkatim dağıldı.

Zihnime Aziz NESİN, Edip CANSEVER geldi.

Ve ‘İnsan yaşadığı yere benzer’ dizeleri ile nefesim iyice çığırından çıktı.

Hayır, yargılama yok, yargısızca, nazikçe, arkadaşça bulutların gözümün önünden geçip gitmesi gibi sadece izliyeceğim, farkındalıkla. Kıpırdanmaya başladım. 

Yapabilir miyim?