Papatya

Bir varmış bir yokmuş

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde

Bembeyaz yapracığı

Sapsarı başı

Narin mi narin yeşil sapı

Tek yapraklı bir papatyacık varmış, uzak mı uzak diyarlardan birinde…

Bi türlü çoğalmazmış yapracıkları

Nerde öbürlerim der hayıflanır dururmuş

Günden güne solmaya başlamış, boynu bükük kalakalmış sapı

Bakmış ki olmayacak o çorak topraklarda

Kalkmış göç eylemiş yollar almış Asya boyunca

Varınca güzel mi güzel bir yurda,

Kök salmaya karar vermiş Anadolu’ya

Gittikçe güçlenmiş sapı

Çoğalmış yapracıkları

Hele ki kadim kent İstanbula kök salınca parlamış iyice sarıbaşı

Yıldan yıla çoğalmış yapracıkları, varmış tam altı yüze

Gel zaman git zaman taşıyamaz olmuş sapı güçlü olsa da bunca yaprağı

Solmaya başlamış

Soldukça düşer düşer ayrılırmış sapından yapracıkları

Kala kala yine kalmış bir yaprakla sap gibi sapının başında

İyice hastalandın, çok gitmez ömrün bitti artık denmiş…

Kararıp solsa da sarıbaşı, yooo demiş, hiddetle

Geldikleri gibi giderler bu hastalığı getirenler

Ve koyulmuş hemen işe…

Hattı müdafaa yoktur sathı müdafaa vardır, demiş

Önce topraktaki parazitleri temizlemiş.

Dökülünce zararlılar İzmir’den denize,

Sap bi kendine gelmiş.

Lakin hastalık da yıkıp geçmiş…

Toprak topraklıktan bezmiş…

Olmaz demiş sarıbaş, yeni gübre lazım

Canlanmalı ki bu toprak canımıza can katmalı

Duymuş sesini sarıbaşın boynu bükük gövde

Umutlanmış bu güzel fikre

Verilmiş el ele, nefes almış toprak yeni ilmiyle

Her yıl bir yaprak eklenmiş genç ve taze

O gün bugündür yüz yeni yaprak çıkmış sarıbaşın çehresinde…

Bilim ve fen sayesinde…

Hadi demişler kutlayalım bu başarımızı…

Coşmuş beyaz yapracıklar

Bağrışmışlar hep bir ağızdan

“Nice nice yüzyıllara…”

Baş tacı, barış tacı olmalı papatyalar,

“Yurtta sulh cihanda sulh” ilmimiz,

Bağımsızlık karakterimiz, ne de olsa…

Bakmayın öyle papatya fallarına

“Seviyor” “Sevmiyor” diye kopara kopara

Hep birlikte güzeliz…