Yolculuk

Fani insan sevilir mi?

Bekleyen kaybeder mi?

Ben inanıyorum her bekleyişin bir mükafatı olur

Sadece yanlış durakta nefes aldım

Saf ve bozulmamış duyguların olduğu

İnsanlar var biliyorum

Bu yolculuk boyunca

İnancım hiç bitmedi

Hala kirlenmemiş düşünceleri

Çamura bulanmamış,

Kararmamış kalpler var

Bu yolculuk devam ettikçe

Bir savaş veriyoruz, nefsimiz ve benliğimizle

İlkel düşünceler sözde delikanlı hallere sığınmış

Girdaba kapılmış ve kördüğüm olmuş fikirler

Gün gelir teker teker çözülürler

Bense labirentin bir ucundaydım

Sadece çıkışı kaybetmiştim

Oysaki tanıdığım bir şehre çok benziyordu 

Üç durak sonra geri dönemeyeceğimi anlamıştım

Beni yanıltan yol nerdeyse aynıydı

Yine de bir yere varacaktım

Vazgeçmektense güvenmeyi seçtim

Bana bir cesaret gerekti

Yerimden kalktım ve inmek için bir adım attım

İndiğim yer hayalini kurduğum şehir değildi

Çok yaklaşmış ama yine yanılmıştım

Gözleri geceydi ama yıldızları yoktu

Yüzü gölgede kalmış ay gibiydi

Hissetmiştim bir şeyler yanlıştı

Hayalimdeki şehrin sokakları yemyeşildi

Mor salkımlar yaseminler süslemişti yolları

Ama nerden bilebilirdim

Sadece bir hayalden ibaretti

Bu şehrin iklimi kuru bu şehir hoyrat ve sertti

Dahası kirlenmişti yolları

Çıkıp dolaşmamıştım ki caddelerinde

O yüzden görmedim çöplüklerini

Kararmış denizini

Bilemezdim, ben sadece yol aldım

Yol beni nereye götürürse

Umutlarım valizimde yine de vazgeçmiyorum

Bu valiz ağır gelse de zamana karşı

Bir durak daha beklerim

Gelene de gelmeyene de eyvallah der geçerim

Çokça düşünmeye de gerek yok

Çıkmaz sokaklara girmedikçe

Nasıl olsa her gidiş bir yere varıştır...