Beyaz Örtü

Gözlerine bakmıştı, görmüştü uyuyor gibiydi. Sonra derin bir iç çekti, sanki yüreğinde bir deprem olmuştu. Elleriyle yüzünü sevdi. Her sevişinde hissizleşiyor, bir şey kendisinden parçalar alıyor, yok oluyordu. Sonra o beyaz örtüye dokundu, öyle bir hızla geri çekti ki ellerini…

Gelmiyordu içinden o beyaz örtüye uzanmak. Ama buz gibi bedeni üşüyor gibiydi. Yeniden beyaz örtüye dokundu parmak uçlarıyla. Öyle titriyordu ki sanırsın tonlarca ağırlığındaydı. Ve sonunda çekebilmişti. Ne biçim bir şeydi bu beyaz örtü? Ardında neler gizlemişti, kim görebilirdi ki onun görebildiğini? Çekmişti bir kere artık, kendisini "olsun üşümez" düşüncesiyle kandırmıştı. Ama biliyordu ki o nefes almayan bir bedendi. Ve yine bir gerçeği daha öğrenmişti o anda, bundan sonra üşüyecek olan kendisiydi hem de nefes alan bir bedende...