Cambaz

Yüksek bir yere gerilmiş telde, cambaz denge arar

Biletli gelmiş tüm seyirciler,  hayatlarından bir parça

O tehlikeli, riskli

Ölümle yaşam arasında, gidip gelmeli

Varlıkla yokluk arasında sallanıp

Seyirciyi de oralara götürüp getirmeli

Bir oyun sürdürür

Neşe keyif oyunu değil

Sınama deneme oyunu…

Canını ipine takar cambaz

Bu oyunda oyuncu da seyirci de zordadır

Cambazın “can”ı hayat “baz”ı ise oynamaktır

Bu oyun cambazın hayatıyla oynamasıdır

İlk gösterisidir bu cambazın, seyri başlar

Nefesler tutulmuş

Hayatı boyunca bu gösteri anına hazırlanmış

İp üstünde sona gelmişken zihninin berraklığı gider

Aşağı bakar, ya düşersem endişesi sarar

Dengesi kaybolur bir adım kalmışken sona

Ebediyete uğurlanan ailesi çıkagelir sonra

İkisi de el uzatırlar son adımına

İlk adımlarında karşısında durup kucak açmalarını

Anımsar cambaz, dengede son adımını atar

Tüm salonda alkış kıyamet

Artık o sadece bir cambaz değil

Hayatta devrilmeden durmak isteyenlerin yol göstergeci

Hüzünbazlara umut veren, bir tel cambaz…