Derindeki Sarsıntı

Bu olanları onlara reva görmek mi kader yoksa yaşamı onlara fazla görmek mi?

Küçük bir sızıntıdan süzülen ışık belki bir nefes vardır umudu işte hayatın özeti.

Sözlere sığmayacak kadar bir hüzün, nefes almamı zorlayan bir acı ve bitmeyen gözyaşlarım var.

Büyükten küçüğe sıralı insanlar gördüm, hepsinin tek umuduydu beklemek ancak dakikalar geçtikçe sönüyordu o umutlar.

İçerdekiler dışarı çıkmak, dışarıdakiler içeri girmek istiyorlardı.

Kavuşmayı isteyen ellerimiz vardı, görmek istiyorduk birbirimizi, nefes alışlarımızı duyabiliyorduk oysaki ancak dokunamıyorduk.

Dakikaları sayar olduk, her geçen saniye biraz daha gecikiyorduk.

Doğum yapan anneler vardı o betonlar arasında, çocuğuna süt veremediği için ağlayan anneler.

Belki bir daha hiç göremeyeceği bebeği için ağlayan anneler.

Engeller var aramızda tutup kaldıramadıklarımız el uzatamadıklarımız, onlar belki bizi affeder ancak biz kendimizi onlara nasıl anlatacağız onu bilemiyorum.