Kasımda

Gelmişse gitme zamanı dalından,

Yerden yere vurur gibi başını rüzgar

Savurur kah oraya kah buraya.

Düşerse ne mutlu bir avuç toprağa,

Yumuşak ve sıcacık

Serinliğinde bir akşam üzeri.

Bir yuva belki de can yoldaşı olur,

Bu kısacık anda gittiği yere kadar

Sağda solda kendisi gibi

Düşmüş canlar toprağa.

En sevdiği renkler tuvalinde eşsiz ressamın,

Altın sarısı, kızıl-kahve…

Gökler eşlik eder,

Gurubun koynundan fışkıran güllerle bu resme.

Kim utandırdı gökleri?

Yanağında al al harelerle

Daha ne ister ki?

Parçası olmuşsa böyle bir şaheserin,

Hakkını vermeli ve gitmeli sonra.

Duyulmayacak kadar sessiz;

Hışırtıyla…

Vedalaşarak sonbaharla.