Aşk'ın Mevsimleri

İlk kez filizlenince bitkiler,

Tomurcuk açınca körpe çiçekler

Aşka düşen iki sevgilinin içindedir

Baharı müjdeleyerek öten kuşlar

Ve uçuşan rengarenk kelebekler.

Gözlerde belirir

Gökkuşağının renkleri.

Sevilenle her buluştuğunda

Yeşil daha bir yeşil olur,

Mavi daha bir mavi.

 

Yaz aşkı ateş gibi yakar

Fakat ömrü pek kısadır

Alev almış bir çıra misali.

Ardından esen bir meltem

Okşar sırılsıklam bedenini.

Tadı kalır damağında,

Sevgiliyi her andığında

Bırakır tatlı bir tebessüm

Dudaklarının kenarında.

 

Solmanın vakti hep erken gelir.

Yeşil kahverengine dönüştüğünde,

Renkler günbegün soluklaştığında

Hazan mevsimi kendini gösterir.

Sevgili hoş bir sadayla hatırlanır,

Yahut bazen de

Bir gün dönecek diye beklenir.

Umutları saklamak gayretiyle

Son çırpınışlarıyla çalkalanır yürek.

Hüzün bile bir hazdır sonbaharda,

Son da olsa içinde baharı barındırır.

 

Bir meşe ağacı kadar sağlam,

Esen nice deli rüzgarlara direnen

Yıllanmış bir ilişkiye

Veda vakti geldiyse,

Kışın sert ayazı gibi üşütüp

Dondurur her andığında.

Kuru dallar ve dökülmüş yapraklar

Karın altında kaybolan

Unutulmuş kahkahaları hatırlatır.