Küçük İnsan

Acı hisler birikintisi yağan yağmur üzerimize

Kopuk bir bağ ayağımıza dolanan

Düşüncesiz düşünceler kafamızın içinde

Bir yalnızlık ağı örülüyor aramıza

Derin bir yara eğleşiyor içimizde

Böylece hayat buluyor küçük insan

Hayat ışığına yaklaştıkça küçülüyor gözbebekleri

Dönen dünya düzeniyle kaynaştıkça küçülüyor bedeni

Ve böylece hayat buluyor küçük insan

 

Ruhunu sermiş önüne

 

Açmış ellerini hayatından gelip geçenlere

 

Dileniyor küçük insan

Umut ekmeğinden bir parça

Sevgi pastasından bir dilim

Biraz özgürlük lirası

Üç beş kuruş saygı atarlar da önüne

Sevinir bu garip diye

Açmış ellerini birilerine

Dileniyor küçük insan

 

Aç ruhu hem de çok

 

Bir umut birileri doyurur diye

Biraz ilgiyle belki biraz kaç sevgiyle

Çömelmiş bir köşede elindeki mendille

Yalnızlık gözyaşlarını silip dileniyor küçük insan

 

Biri çıkar okşar diye başını sımsıcak elleriyle

 

Çırılçıplak sermiş ortaya aklını

Utancından eğmiş başını

Yalvaran bakışlarla

Biraz akıl biraz fikir versinler diye

Eğmiş başını önüne dileniyor küçük insan

 

Yalvaran sözler, sefil haykırışlar yok dilinde

 

Yalnız bir hayır duası uzanan ellere

Kimsecikler anlamasın diye üşüyen ruhunu

Sarmış sarmalamış kendini

Hayatın bir köşesinde

Oturup zamanın dibine

Aç ruhumu doyururum diye

Açmış ellerini birilerine

Dileniyor küçük insan