Cambaz
Yüksek bir yere gerilmiş telde, cambaz denge arar
Biletli gelmiş tüm seyirciler, hayatlarından bir parça
O tehlikeli, riskli
Ölümle yaşam arasında, gidip gelmeli
Varlıkla yokluk arasında sallanıp
Seyirciyi de oralara götürüp getirmeli
Bir oyun sürdürür
Neşe keyif oyunu değil
Sınama deneme oyunu…
Canını ipine takar cambaz
Bu oyunda oyuncu da seyirci de zordadır
Cambazın “can”ı hayat “baz”ı ise oynamaktır
Bu oyun cambazın hayatıyla oynamasıdır
İlk gösterisidir bu cambazın, seyri başlar
Nefesler tutulmuş
Hayatı boyunca bu gösteri anına hazırlanmış
İp üstünde sona gelmişken zihninin berraklığı gider
Aşağı bakar, ya düşersem endişesi sarar
Dengesi kaybolur bir adım kalmışken sona
Ebediyete uğurlanan ailesi çıkagelir sonra
İkisi de el uzatırlar son adımına
İlk adımlarında karşısında durup kucak açmalarını
Anımsar cambaz, dengede son adımını atar
Tüm salonda alkış kıyamet
Artık o sadece bir cambaz değil
Hayatta devrilmeden durmak isteyenlerin yol göstergeci
Hüzünbazlara umut veren, bir tel cambaz…