Sokaklarında Savaşlar

En ücra köşeleriyle kol gezinir tehlike

Ve evlerinden eksilmez hüzün ve endişe

Kollarını açıp da merhaba

Diyemezsin ya şu gökyüzüne

Ya da selam verse bile kuşlar

Alamazsın ya

Çünkü kırılmıştır bir defa kalbin

Ve ruhun parçalanmış bir bulut

 

Bozulan-dağılan

Ve darmadağın olan nedir

Bir kez de olsa düşün

Sıran gelmemiştir belki

Ya da sıran

Henüz gelmemiştir sana

Ancak hayat da hep böyledir

Gülmek de vardır ağlamak da

Yolun hem sağında hem de solunda

Bir belirsizlik her vakit

Hangi tümsekten hangi kavşağa

Varacağını bilir misin hiç

 

Evinde

Sokağında

Cirit atar şafaklar

Ve dolunay da bu akşam

Erken doğacak

Ve karnın

Taşlarla doymayacak

Umutlarla dolacak

Ve hatırına gelmeyecek ekmek

Ve tadacaksın umudu

Muhakkak

 

Şimdi

Dinle beni ve gözet kendini

Ey kalbimin derin sesi

Dirileceksin mutlak

Ve yeşerteceksin bir sevgiyi