Yuva

Ölürmüş gibi geliyor duygularım

Hafifletilmiş bir acı zannediyorum

Başlarda mutluluk uğruyor kapıma

Bir ağacın gövdesi gibi hissediyorum

Bilmiyorum ki

beni odun yapıp yakacaklarını…

Gözyaşlarımla suluyorum köklerimi

Sızıyla besliyorum tüm yanan yerleri

Tutundum dört kolla

Ucu bucağı olmayan acılara

 

Canım yanar mı diye düşünmedi

Hiçkimseler

Ben bile..

Tuzu basıyorum merhem diye sürüyorum dertlerime

Bir kez daha kanadı acılarım

Hala akıyordu kan

Gövdemde

Dallarıma uğramadan,

Dokunmadan

Ufukta gözükmeden uçtu gitti

Mutluluk

Bari yuvasını bıraksaydı dedirten cinsten…