Minik Bir Kalp

Gülüşlerimin solduğu bir günde,çatmak için yer aradığım bir öğleden sonra rastladım sana.Temkinli yaklaştım önce her zamanki gibi.Sen benim aksime tereddütsüzdün.Ayaklarıma dolandın "sev beni"dercesine.Miniciktin ve çok sevimliydin.Kırmadım seni.Okşadım,konuştum,besledim.Bu böyle bir rutine dönüştü zamanla.Günden güne büyümene şahit olmak güzeldi. Evden çıkınca yolun bir kısmını birlikte gider olduk.Beni gördüğünde koşarak gelmelerine alıştım.Sesimi duyunca nerede olursan ol, ortaya çıkmalarına da.Sayende köpeklere yakın olan ben,kedileri daha çok sever oldum. Güzel bir sürpriz yaptın biraz erken olsa da. İki tane dünya tatlısı yavrun oldu.Onları ilk gördüğümde çok sevindin."Bak,bunlar benim" der gibi kutuya girip çıkarak yanıma gelmen, beni çok duygulandırdı.Güvendin.Çekinmeden, koşulsuzca sevgini gösterdin.Anneni bile onlara yaklaştırmazken beni ondan yakın gördün.Diğer kedilerle kavga ettiğinde yaralarına hiç hoşlanmasan da krem sürmeme izin vermen, yavruların kapanan gözlerini silmemi normal karşılaman bana iyi hissettirdi. Birçok insanda olmayan o annelik güdüsüyle onları koruman, ilgilenmen ve sevmen beni çok etkiledi. Evdekilerle hemfikir olsak hiç düşünmeden seni sahiplenirdim.Belli mi olur,hayat bu, ne getireceği bilinmez.Umarım ikimizin hayatına da güzel şeyler getirsin. Gerçekten bana çok şey öğrettin.Öğreteceklerin de var daha, biliyorum.Bunları deneyimleme fırsatını verdiğin ve beni dünyana kabul ettiğin için minnettarım."Kediler sizi seçer" derler ya, sen de iyiki beni seçtin.