Tütsü

Çıkageldi elinde tütsüsüyle mis kokulu uçurtma bakışlı çocuk, rengarenk çiçek bakışlı, çikolata şeker aromalı çocuk

Dağıtır sandı kalplerin ve mayın döşeli zihinlerin karanlığını...

Haykırdı Gök kubbeye gözbebeklerinden buhur olan incilerle;

Duyulmadı çığlıkları

Yetmedi zaten defne yaprağı, ada çayı, üzerlik tohumu

Tarumar oldu minicik bedenler

Kayboldu insanlık!!!

Işığı söndü güneşi bile gölgede bırakabilecek kadar parlak bakışların;

Bedeni acıdı önce, geçti hemencecik

Ama ruhlar vardı acıyan...

Geçer elbet beden acısı

Peki ya geçer mi ruhun acısı!!!

Tütsüler yaksak tüm insanlığa,

Kalkar mı üzerlerinden bu ölü toprağı?

Gazze’ye ithafen