Yansı Kadın

Beşiktaş-Kadıköy vapurunda bir kadın; saçlarının kırmızısı soluk, yüzü beyaz, yılların yorgunluğu bakışlarına sinmiş.

Geçti oturdu karşıma, ne kadar da anneme benziyor.

Ben ona bakıyorum, o bana bakıyor çaktırmadan

Elleri beyaz, yorgun, lekelenmiş; gözleri kaygı dolu, ürkek.

Bacak bacak üstüne atışı aynı annem.

Omzunda yaşanmışlığın izleri.

Kadın kırgın, durgun, alımlı…

Vapur Kadıköy’e yanaşmış.

Kadın öylece duruyor, geçen zamana inat.

Son kez bakıyorum kadına, kaçamak

Vapurun camında rastlıyorum bana.

Yüzüm ruhum karışmış.