Küçük İnsan
Acı hisler birikintisi yağan yağmur üzerimize
Kopuk bir bağ ayağımıza dolanan
Düşüncesiz düşünceler kafamızın içinde
Bir yalnızlık ağı örülüyor aramıza
Derin bir yara eğleşiyor içimizde
Böylece hayat buluyor küçük insan
Hayat ışığına yaklaştıkça küçülüyor gözbebekleri
Dönen dünya düzeniyle kaynaştıkça küçülüyor bedeni
Ve böylece hayat buluyor küçük insan
Ruhunu sermiş önüne
Açmış ellerini hayatından gelip geçenlere
Dileniyor küçük insan
Umut ekmeğinden bir parça
Sevgi pastasından bir dilim
Biraz özgürlük lirası
Üç beş kuruş saygı atarlar da önüne
Sevinir bu garip diye
Açmış ellerini birilerine
Dileniyor küçük insan
Aç ruhu hem de çok
Bir umut birileri doyurur diye
Biraz ilgiyle belki biraz kaç sevgiyle
Çömelmiş bir köşede elindeki mendille
Yalnızlık gözyaşlarını silip dileniyor küçük insan
Biri çıkar okşar diye başını sımsıcak elleriyle
Çırılçıplak sermiş ortaya aklını
Utancından eğmiş başını
Yalvaran bakışlarla
Biraz akıl biraz fikir versinler diye
Eğmiş başını önüne dileniyor küçük insan
Yalvaran sözler, sefil haykırışlar yok dilinde
Yalnız bir hayır duası uzanan ellere
Kimsecikler anlamasın diye üşüyen ruhunu
Sarmış sarmalamış kendini
Hayatın bir köşesinde
Oturup zamanın dibine
Aç ruhumu doyururum diye
Açmış ellerini birilerine
Dileniyor küçük insan